Cumbre del Sol / Puig de la Llorença z Alcasar

Podjazd na początku jest bardzo stromy. Dla mnie, cięższego rowerzysty, byłem na granicy momentu obrotowego, który mogłem wytworzyć. Na szczęście w najbardziej stromej części znajdują się dwa małe podjazdy, na których można skręcić, aby uzyskać kilka sekund wytchnienia przed ponownym atakiem na wzgórze. Dla mnie to wystarczyło, by pokonać najtrudniejszy odcinek. Później jest stromo, ale szczyt wynosi 12-13％ i jest całkiem znośny. Pamiętaj, aby zatrzymać się, zarówno w drodze w górę, jak i w dół, na ostatnim zakręcie. Widoki na ocean zapierają dech w piersiach. Widok ze szczytu jest niesamowity, ale przygotuj kurtkę, na szczycie jest wietrznie.
Na drodze trwała budowa (11/23), ale można ją było ominąć dobrym objazdem. Nawierzchnia drogi była doskonała, a ruch bardzo niewielki.
Jeśli jesteś w okolicy, ta wspinaczka jest koniecznością.

Pikantna wspinaczka z poważnymi wartościami procentowymi zarówno na początku, jak i pod koniec!
W międzyczasie kilka odcinków regeneracyjnych, choć również z rozsądnymi wartościami procentowymi....

Naprawdę polecam, częściowo ze względu na historię Vuelty, ale przede wszystkim ze względu na sportowe wyzwanie. Podjazd zaczyna się od ściany, na którą trzeba się wspiąć. Nie wahaj się używać najmniejszych przełożeń przez pierwsze pół kilometra. Po pierwszym zakręcie przychodzi ulga. Podjazd pozostaje trudny, ale łagodnieje i ma nawet dwa krótkie płaskie odcinki; zdecydowanie możesz zwiększyć bieg. W dalszej części wzniesienia znajduje się kilka stromych, dłuższych odcinków, a wiatr może również odgrywać pewną rolę. Należy uważnie śledzić trasę: trzymać się lewej strony na rondach i w miejscu, w którym należy skręcić w lewo na ostatnim kilometrze. Na szczycie czekają na Ciebie piękne widoki na morze i pas wybrzeża.

Podstępna rzecz, szczególnie na początku można szybko złapać oddech. Dużo tu budowy, tylko na szczycie jest cicho

Polecana dla każdego, kto lubi wyzwania. Odsetek ten szybko rośnie. Rekonwalescencji nie ma zbyt wiele, więc jedź na szczyt!

Podjazd, na którym Dumoulin po raz pierwszy zostawił za sobą wszystkich wielkich. Wspinaczka zaczyna się za centrum handlowym na ruchliwej głównej drodze. Z tego miejsca natychmiast wyłania się ściana, na którą trzeba się wspiąć 16％ na 400 metrów. Po tym można jeszcze trochę złapać oddech i po krótkim zjeździe zaczyna się kolejny stromy odcinek do kompleksu wypoczynkowego Cumbre del Sol, tutaj zjeżdżamy drugim zjazdem z ronda i po kilkuset metrach skręcamy w 2. skręt z powrotem do stacji meteorologicznej na szczycie. Na ostatnim odcinku jest jeszcze kilka złośliwych odcinków, ale widok na szczycie rekompensuje wszystko.