Côte de la Neuville aux Haies z Linchamps

Niezła wspinaczka z dwoma nawrotami przez las. Piękny asfalt. Bardzo cicho. Na szczycie przejeżdża się przez płaskowyż z łąkami wśród lasów, a następnie kolejny podjazd. Następnie zjeżdża się i wjeżdża dalej do drogi D989, gdzie można przejechać przez grzbiet, na przykład do Hargnies. Podjazd rozpoczyna się w Linchamps w pobliżu małego kościoła, gdzie można już wcześniej pokonać lekką wspinaczkę z Les-Hautes-Rivières.

Bardzo trudny podjazd. Z pewnością najtrudniejsze są pierwsze kilometry od momentu opuszczenia głównej drogi i jazdy przez las. Na szczycie kończysz na czymś w rodzaju płaskowyżu między drzewami, gdzie masz odcinki zjeżdżania i fałszywego płaskiego. Sceneria jest tu bardzo piękna, ale moim zdaniem na wąskiej drodze podczas wspinaczki było dość tłoczno, więc samochody będą musiały mijać cię bardzo blisko w dwóch kierunkach. Niemniej jednak, gorąco polecam!

Jeden z najpiękniejszych podjazdów w regionie. Od Linchamps, na lewo od małego kościoła, od razu wznosi się dość stromo. Pierwszy kilometr, czyli do drugiego zakrętu, jest najbardziej stromy, a następnie znacznie się podnosi, aż do 4. kilometra, gdzie wyjeżdża się z lasu i dociera do płaskowyżu. Nie popełnij błędu, nie jesteś jeszcze na szczycie. Pozostaje mniej więcej płasko, aż do mijanej wioski, po czym wspinaczka wznawia się z pełną mocą. Ale to tylko konwulsja, po skręcie w lewo jesteś na szczycie.

Zacznij od razu od Linchamps. Na nieskazitelnym asfalcie wjeżdżasz wkrótce do lasu, gdzie ostry zakręt prawie sygnalizuje koniec odcinka 1. Po sekcji regeneracyjnej, wspinasz się dalej stabilnie aż do szczytu. Zgadzam się z opinią powyżej, że ten odcinek jest zdecydowanie polecany również jako zjazd.

Bardzo ładny podjazd przez las z dobrą nawierzchnią. Ale jeszcze lepiej; z tego trzeba zejść! Cudownie wije się przez las bez konieczności dotykania hamulców. Gorąco polecam w obie strony!

Ponieważ wkrótce po starcie wspinaczka się wypłaszcza, jest całkiem do zrobienia. Miłą rzeczą w tej wspinaczce jest to, że nie jedzie się tylko przez las, ale wciąż ma się okazje do podziwiania pięknych widoków i napotkania kilku ładnych budynków.

Po zejściu z trasy przy kościele, wznosi się ona natychmiast z ładnymi widokami na dolinę, która jest najbardziej stromą częścią wspinaczki. Po całkowitym zniknięciu w lesie procenty lekko spadają i masz 2 ładne hairpiny, gdzie przez drzewa widać dolinę. Myślisz, że wspinaczka się skończyła, kiedy wjeżdżasz na otwartą równinę i kilka domów, ale to krótki kilometr, który jest pozornie płaski, po czym robi się kilkaset metrów bardziej stromo, gdy wjeżdżasz z powrotem do lasu. Dobra nawierzchnia drogi i brak ruchu