Col de la Lombarde z Pratolungo

Wspaniała wspinaczka z Pratolungo, absolutnie jedna z moich ulubionych. Trzeba ocenić, kiedy jechać, czasami jest duży ruch, szczególnie do Sanktuarium Sant'Anna. Bardzo piękna, jeśli robi się ją na początku sezonu, gdy śnieg wciąż leży na drodze. Często można spotkać zawodowców (całkiem sporo w tym roku) trenujących na wysokości w Isola2000. Dobry asfalt, wąska droga (należy uważać przy zjazdach).

Piękna wspinaczka do granicy z Francją. Jechałem pod koniec sierpnia 2023 r., Miło i cicho po drodze tak późno w sezonie, widziałem w szczególności wiele świstaków. Podjazd jest bardzo nieregularny (zwykle waha się od 7％ do 22％), co czyni go szczególnie trudnym. Nie można jej przegapić.

Wspaniała wspinaczka, która zaczyna się od Pratolungo niemal natychmiast z serią pięknych zakrętów. Sceneria staje się tym piękniejsza, im wyżej się wspinasz. Ostatnie kilka kilometrów jest nieco łatwiejsze, co pozwala jeszcze bardziej cieszyć się pięknymi krajobrazami. Nie zapomnij odwiedzić oddziału do Sant'Anna di Vinadio!

Piękny podjazd, dość trudny do ostatnich 3km. Nigdy nie zawodzi poza dwoma fałszywymi piętrami. Zaczyna się ładną serią szybkich przełączek, potem pod górę, kolejne przełączki i tak aż do skrzyżowania z Sanktuarium. Stamtąd kolejne 8 km do szczytu, z czego pierwsze 5 jest trudne. Piękna sceneria, piękna okolica. Niestety zrobione w sobotę, pełne ludzi

Przejechany rowerem po wspaniałej włoskiej stronie tego dosłownie transgranicznego kola w sierpniu 2018.
Rzeczywiście nieregularna trasa w czystej, bezludnej przyrodzie z zarówno ostrymi odcinkami (34 !!!!! total climb) jak i długimi prostymi lub lekko skręcającymi odcinkami o bardzo zróżnicowanym nachyleniu.
Początek jest spektakularny, z serią 13 zakrętów ułożonych jeden na drugim na krótkim odcinku, aby bardzo wąska droga wiła się stromo w górę przez wąską dolinę wzdłuż rzeki. Dalej prosta droga, sporadycznie przerywana kilkoma hairpinami,
Krótki środkowy odcinek (przed zjazdem do miejsca pielgrzymkowego św. Anny) na krótko się wypłaszcza, by następnie wyjść z lasu stromymi podjazdami i pokonać nieco mniej strome ostatnie kilometry w otwartym, surowym górskim krajobrazie z górskimi jeziorami, owcami i gwiżdżącymi świstakami na przełęczy. Szczyt jest granicą włosko-francuską i daje widok na dwie wspinające się strony.
W lecie był tam mobilny bar z przekąskami.

Sanctuario St.Anna di Vinadio (2035m), widoczne już na szczycie skały podczas wspinaczki, jest bardzo popularne wśród pobożnych (rowerowych) Włochów i może czasem powodować duży ruch na pierwszym odcinku.
Ale te 3 strome dodatkowe kilometry wspinaczki są naprawdę warte tego dla fantastycznej panoramy na szczycie.
Był punkt przyjazdu Giro 2016, a w kościele nawet podłoga biegnie pod górę!

Uwaga: znaczniki kilometrów z podjazdu zaczynają liczyć się w górę od św. Anny jako punktu końcowego (km16), dla jadących tylko przez Col de la Lombarde liczenie zaczyna się ponownie od 0 do szczytu (km8) po rozwidleniu (km 13).

Monumentalna wspinaczka!!!!!! Dla mnie jeden z najpiękniejszych na mojej liście rowerowej.

Znam niewiele kol, gdzie gradient ulega tak dużym wahaniom. Na przykład pasy 10-12 ％ na przemian z opadaniem płaskim do lekko opadającego. Podobnie jest z pokonywaniem zakrętów. Seria ostrych zakrętów, a potem znów martwa prosta. Wielu Włochów ma za cel ST Anne di Vinadio i dlatego na pierwszej połowie tej dość wąskiej drogi jest szczególnie duży ruch. Szczególnie urozmaicony kol w pięknym otoczeniu.