Bois de Wagne z Heer-Agimont

Po zjechaniu z drogi wzdłuż brzegów Mozy, najpierw jedzie się pod górę, skręcając w prawo i w lewo, mijając ostatnie domy. Potem zaczyna się naprawdę i wjeżdżamy do lasu wąską drogą z dużą ilością żwiru pośrodku. Po skręcie w lewo asfalt zatrzymuje się przy samotnych domkach.

Dzięki CF odkryłem, że nie jest to tylko kilometr stromej, wymagającej ściany.

Całkiem straszna wspinaczka! Początek jest bardzo łagodny, od strony Mozy, następnie trzeba skręcić w prawo zaraz za Ravel. Po zakręcie w lewo w oddali widać ścianę, z którą trzeba się zmierzyć! Przez całą drogę na szczyt jest pod górę, bez chwili wytchnienia. Zrób to bez wahania!
Cotacol n°2

Pod względem nachylenia bardzo wyjątkowa wspinaczka. Również otoczenie jest dość piękne. Polecam zostawić ostatni podjazd takim, jakim jest. Gdy asfalt się kończy, pojawia się niewielka część szutrowa. Ta część biegnie trochę w górę iw dół, ale nie dodaje nic do wspinaczki.

Prawdopodobnie najbardziej stromy podjazd w regionie (który dobrze znam)! Zrobiłem to na rowerze MTB na najmniejszym przełożeniu. Musisz dobrze rozłożyć ciężar ciała, jeśli pozostaniesz na siodełku, przednie koło oderwie się od ziemi. Nawierzchnia drogi jest w porządku. Należy pamiętać, że nawet po zakręcie jest bardzo stromo!

Obłędna wspinaczka! Pierwsze 100 metrów jest strome, za zakrętem w prawo trochę się wypłaszcza, ale jeśli następnie skręcisz w lewo, zobaczysz, że asfalt zmienia się w betonową ścieżkę przed tobą, która wspina się bardzo ostro pod górę przez około 600 metrów. Tuż za najbardziej stromym fragmentem skręcasz w lewo i wtedy jesteś tak samo dobry jak na szczycie...