Blereberg z Tielt

Wspinaczka rozpoczyna się przy ratuszu w Tielt. Położono nową nawierzchnię drogi, więc dobrze się wkręca. Zawsze jest tu duży ruch.
W oddali widać wznoszący się Blereberg. Wydaje się być stromy.
Prawdziwa wspinaczka zaczyna się na skrzyżowaniu z Optielt. Tam zaczyna się nieco bardziej pod górę. Od tego momentu wjeżdża się na nową, piękną ścieżkę rowerową oddzieloną od jezdni, dzięki czemu można z niej zejść w ciszy i spokoju, nie przeszkadzając żadnym pojazdom.
Podjazd nigdzie nie jest stromy, ale cały czas się wznosi. Nawet jeśli wydaje się, że najbardziej stromy odcinek jest już za nami, jest on kontynuowany. Ale potem następuje kolejne kilkaset metrów zjazdu z pewnego rodzaju ostrogą.
Ten podjazd mi nie odpowiada i zawsze jest dla mnie bardzo trudny. Zwykle wybieram więc alternatywną trasę, by nie musieć pokonywać Blereberg.

Wygląda to na bardziej skomplikowane niż jest, z pewnością jest. Ale jest długa, ścieżka rowerowa nie zasuwa za nic, a takich jak ona jest w regionie wiele. Kiedyś jeździłem na nim w wyścigu dla nowicjuszy. Każde okrążenie to był sprint pod górę (bo na górze była premia). Od tego czasu oznaczyłem ją jako bigiel w regionie. Bo zapewniam: wtedy właśnie boli. Umiera!

Już z daleka widać wznoszącą się ścianę, ale nie można jej nazwać bardzo ciężką. Ścieżka rowerowa jest jednak w dość złym stanie.