| Beroemde beklimming |
| 2 haarspeldbochten |
| #21 zwaarste beklimming van Valencia |
| #47 meeste hoogtemeters van Costa Blanca |
| #97 langste beklimming van Costa Blanca |
| #7 gemiddeld steilste beklimming van Valencia |
Xorret del Cati vanuit Castalla is een beklimming in de regio Costa Blanca. Hij is 3.8 kilometer lang en overbrugt 444 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 11.6%. Daarmee scoort deze klim 573 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1097 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 4 reviews over deze beklimming en hebben 8 foto's geüpload.
Straatnaam: CV-817
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Een klim die gedurende ongeveer 3 km, ondanks de 36/34, wat zigzaggen oplegt (althans aan mij) Absoluut moet worden geprobeerd. De uitdaging voor sommigen was om geen voet aan de grond te zetten
Salita che per 3km circa, nonostante il 36/34 impone alcuni pezzi a zigzag (almeno a me) Assolutamente da provare. La sfida per alcuni, era non mettere piede a terra
Een korte klim maar een echte killer. Als je adem over hebt dan 1 gouden raad. Geniet van de prachtige omgeving en uitzicht. De klim situeert zich in een prachtige fietsomgeving en het weer is er meestal aangenaam maar zeer warm in de zomer. De klim zelf is de eerste helft al zeer zwaar maar nog te doen. Na 1,5 km begint de ellende met stukjes rond de 20％.
Een korte maar zware klim! Zo kwam het op mij over toen ik het gisteren voor het eerst deed, ook al was het een bewolkte en koele winterdag, rond de 5-10°. De zwaarte van de klim zorgde er misschien voor dat ik de omgeving niet op dezelfde manier waarnam, omdat ik erg gefocust was op de inspanning 😅 Maar het was het zeker waard!
Het is jammer dat de pas niet de bewegwijzering heeft die hij verdient, zodat je weet dat het al begonnen is met de welkomstschans tussen 10-15％. In ieder geval is de eerste anderhalve kilometer best te doen.
Er is vrijwel geen verkeer (wat toe te juichen is) en het uitzicht is mooi met veel dennenbomen rondom. De pas is erg recht, in tegenstelling tot de meeste passen die ik in Valencia zie, met slechts 2-3 "hoefijzer"-bochten, en dan ook nog vrij open.
Ik was niet in mijn beste vorm en het was een prestatie om de klim te kunnen voltooien zonder mijn voet neer te zetten. Zoals ik al zei, het begin was draaglijk (nog geen opgehoopte vermoeidheid) maar na 2 km's voel je dat je lucht en kracht in je benen mist. Een constant mentaal gevecht!
Als je op de Garmin Edge tot 22％ helling ziet, voel je dat je "agonizing" en dat het geen grap is, dat je iets doet wat geen kleinigheid is!
Vanaf 2 tot bijna het einde is het, zoals ik al zei, verwoestend, met een gemiddelde kilometer van meer dan 15％. Op een gegeven moment maak je "eses" en je slangt bijna aan het eind omdat je kracht aan het afnemen is. De motor lijkt geen vooruitgang te boeken en de afstand op de computer lijkt niet toe te nemen, maar er is niet veel meer over...
Als je de top bereikt, waar alleen bordjes staan voor wandelpaden en een gebouw (ik weet niet wat het was), voel je de grote persoonlijke voldoening dat je een geweldige kleine uitdaging hebt volbracht (dit soort beklimmingen beklim je niet elke dag) en dat je longen na de inspanning helemaal open zijn gegaan, waardoor alles wat over is verdwijnt 😀.
Dan is het tijd voor een mooie afdaling naar Petrer, die niet erg technisch is. Ik heb deze stad niet bereikt en ben enkele km's later teruggekeerd om de "contrapuerto" te beklimmen, iets draaglijker dan de andere helling. Eenmaal weer boven was het tijd om te stoppen en de batterijen op te laden!
Subida corta pero durísima! Así me lo pareció a mi cuando la hice por primer avez ayer mismo, aún teniendo en cuenta que era un día nublado y fresco de invierno, en torno a los 5-10°. La dureza de la subida quizás me hizo no percibir el entorno del mismo modo al estar muy concentrado en el esfuerzo 😅 Pero mereció la pena sin duda!
La pena es que al puerto le falta la señalización que merece, así que eres consciente de que la cosa ya ha empezado con la rampa de bienvenida entre el 10-15％. En cualquier caso, el 1er km y medio es bastante llevadero.
El tráfico es prácticamente nulo (lo cual es de agradecer) y las vistas bonitas con bastantes pinos alrededor. El puerto es muy rectilíneo a diferencia de la mayoría que veo en Valencia, con tan solo 2-3 curvas de "herradura" y bastante abiertas además.
No llegaba en mi mejor momento de forma y fue un logro poder completar la subida sin plantar pie en tierra. Como decía, el inicio llevadero (sin fatiga acumulada aún) pero a partir de los 2km's ya sientes que te falta el aire y fuerza en las piernas. Es ahí cuando ves algunas de las múltiples pintadas a ciclistas pro que hay y que se repiten a lo largo de la ascensión, entre ellas a Contador o Vingegaard, lo cual sirve de algún modo como punto de motivación. Una constante pelea mental vaya!
Cuando ves en el Garmin Edge hasta un 22％ de pendiente sientes que estás "agonizando" y que no es broma, que la empresa que estás realizando no es moco de pavo!
Desde el 2 hasta prácticamente el final, como decía, es demoledor, con un km por encima del 15％ de media. En algún momento haces "eses" y serpenteas casi al final porque las fuerzas flaquean. Parece que la bici no avanza ni los metros de distancia aumentan en el ciclocomputador, pero ya queda poco...
Cuando llegas a la cima, en la que solo hay carteles de rutas de senderismo y un edificio (que no se que era), sientes la gran satisfacción personal de haber conseguido un pequeño gran reto (no subes puertos así todos los días) y que desde luego los pulmones se te abren por completo tras el esfuerzo realizado, eliminando así todo lo que sobra en ellos 😀
Es momento entonces de afrontar un bonito descenso dirección a Petrer no muy técnico. No llegué hasta esta población, dando media vuelta varios km's después y subiendo pues el "contrapuerto", un poco más llevadero que la otra vertiente. Una vez llegué a la cima de nuevo, turno de la parada para reponer energías!
Incredible climb.
The run-in is beautiful, with winding roads between olive groves and calm roads. There's a super short steep section of 20％ (according to a sign next to the road) which signals the actual start of the climb.
After the first steep section, it flattens out and continues relatively easily with shallow gradients for the first 1km-1.5km. In this first section, you get a very good view of the surrounding areas despite not being very high, as the trees are not very dense yet. The road continues straight from the base, until the first steep ramps appear around a right hand corner.
Once you hit the steep part it gets quite brutal. It's a 2km section at an average of 15％, with ramps up to 20％-22％ (which are handily indicated by road paintings). There are usually sections where short recovery is possible, but the ramps follow each other very quickly. There are a few turns, but the very steep parts are on pieces of straight road, not really around the corners. In this part of the climb the trees are quite a lot denser, but the glimpses of the countryside get more incredible the higher you climb.
After the final steep section, the road turns to the right and flattens out a lot where the last 200-300m to the top are a blessing after the crazy steep gradients. There isn't really a very nice view from the top, but a short hike from the top you can reach a viewpoint (I think). The descent to Petrer is quite nice and not too tricky, with nice views of completely uninhabitated woodland.
This is an incredible climb, with nice views between the trees, very quiet roads, and an enormous challenge.
| 7 km/u | 00:32:49 |
| 11 km/u | 00:20:53 |
| 15 km/u | 00:15:18 |
| 19 km/u | 00:12:05 |
