Magnebos

Een lange loper in de omgeving tussen Slenaken en Aubel/Val-Dieu, waar tientallen beklimmingen zijn en iedereen zijn/haar gading kan vinden. Uitzichten op de bosranden en open veld zijn mooi. Als je geluk hebt, weinig verkeer over deze grote doorgangsweg. Tegenwind kan een spelbreker zijn als je wilt doorpakken op dit stevige vals plat. Het bos geeft dan een beetje respijt. Wind is zowiezo een factor op de relatief open, glooiende vlakten van land van Hervé.

Redelijk rustige weg met goed asfalt (al kunnen er wat barsten in de zijkant van de weg zitten) in een zeer fraaie omgeving: In het eerste deel van de klim kijk je rechts mooi een dal in en in het bos heb je (in ieder geval in de winter) mooie doorkijkjes. In het begin kabbelt de weg lichtjes omhoog maar deze wordt steeds steiler tot in het bos. Dan neemt de helling iets af maar blijft lekker doorlopen tot na de bocht.
Waarom dan toch maar 3 sterren? Er zitten eigenlijk maar 2 bochten in de klim en het stuk tussen de bochten voelt zwaar aan. Op zich niet erg maar in dit gebied wordt men toch wel erg verwend met fraaie klimmen en dan zit deze daar dan net onder. In een ander gebied was het wel een topper geweest.

Op de eerste plaats een prachtige omgeving waarin je fietst. De klim zelf vind ik niet bijster zwaar. Echter, een loper zal het nooit worden. Eerder een "stroeve" loper. Toch kan ik hem van harte aanbevelen. In het bos is het een rechte streep naar boven. Het zwaarste stuk wacht bij de bocht naar links tot aan de top. Het wegdek is prima en er is niet veel verkeer.

Het eerste stuk heb je echt nog het idee, fiets ik nou zo slecht of loopt het toch echt omhoog? Hoe verder je komt hoe meer het echt klimmen wordt. Het stuk in het bos is wel het mooiste van deze klim.

Mooie lopende beklimming door het bos. Maar het mooiste is eigenlijk de omgeving en het uitzicht in de aanloop naar de beklimming.

Prima klim en precies zoals het overgrote deel in deze regio. Het klopt dat als je in Sint-Martens-Voeren begint dat je wat extra hoogtemeters pakt, maar er zitten ook weer twee korte afdalingen in en als je route niet door Sint-Martens-Voeren loopt zou ik er niet speciaal voor heen rijden om lager te beginnen. In het bos is het leuk klimmen maar nergens super steil. Ook niet veel verkeer, in ieder geval niet in het weekend in de meivakantie.

Heerlijke lange klim die inderdaad iets langer is (vals plat) dan dit segment. Goed asfalt met een beetje pijn aan het einde. Foto gemaakt aan begin van weg.

Een lange klim waar geen einde aan lijkt te komen. Wel een mooi bos/natuurgebied en een fijne brede weg. Dit is een van de leukste wegen om af te dalen, zonder te remmen tik je gemakkelijk de 70 km/h aan als maximum snelheid.

Inderdaad een lange klim vanuit Sint-Martens-Voeren die mooier wordt naarmate je verder klimt. Het laatste stuk door het bos is echt genieten in de rust.
Gelijklopende klim die ideaal is om te trainen voor het hooggebergte.
De top is trouwens ook het hoogste punt van Vlaanderen.

Zoals hier eerder gezegd, weg begint al te klimmen vanaf het centrum van Sint-Martens-Voeren.
Dan wordt de klim al ongeveer een 4 kilometer.
Heb de klim gedaan met tegenwind, wat verschrikkelijk was..
Gelukkig was er op het einde de passage doorheen het bos.

Typische klim voor de streek: Gewoon recht toe, recht aan naar boven fietsen, net als zijn tweelingbroer de Kultien, die aan de andere kant van het plateau naar boven gaat. Uit mijn ervaring is dit overigens een vrij rustige weg, met weinig verkeer. Op zich is het niet zwaar klimwerk (die 9 procent in het bos die hier staan aangegeven heb ik niet zo steil ervaren), maar als je vanuit Sint-Martensvoeren komt moet je er wel mee rekening houden dat je al zo'n 1,5-2 kilometer vals plat á 3 procent tot aan het gehucht Veurs erop hebt zitten voordat je aan de eigenlijke klim begint. Als de wind dus op een dag je tegenwerkt, kom je hier niet helemaal fris aan. Anders is het gewoon een prettige doorsteek naar het zuiden toe.