Ferme Libert

Wij namen de afslag gisteren toen de benen nog fris waren en reden hem op een steady tempo, daarom was het eigenlijk best te doen. De tweede muur ziet er zeer ontmoedigend uit, maar het aanzicht vertekent wel iets. Tegelijkertijd is het wel een echt gemene puist, waar een klein verzetje voor de meesten eerder noodzaak dan luxe zal zijn. Aanrader!

Jaren geleden beklom ik de Ferme Libert al eens. Ja, het was een zware klim. Maar gezien de lengte was het te overzien, zo dacht ik. Afgelopen week vond ik het tijd worden om hem weer eens te bedwingen. Vanuit ons hotel (Hostellerie de la Chapelle) keken we direct tegen de voet aan. Dat zegt echter niks, want het begin gaat nog. Maar zodra je bij de tweesprong rechts aanhoudt en de weg naar links draait, weet je hoe laat het is. Een eerste horrormuur staart je direct aan. Het verbaasde mij hoe lang de steilte blijft duren. Zeker als je vol in de zon rijdt zoals ik en mijn maat woensdag. ‘Ah, zijn we er nu bijna’, riep ik vanaf de fiets toen ik dacht de eerste contouren van de boerderij te zien. Maar nadat de weg scherper naar rechts draaide, dook er weer een muur van dik 17 procent op. Daarna werd het eindelijk vlakker. De volgende muur is wederom angstaanjagend, maar nét iets minder steil en niet te lang. En zo blijft de Ferme Libert toch een taaiere klus dan gedacht. Gelukkig is het wegdek goed. Evengoed is het zonder twijfel een van de zwaarste kuitenbijters in de Ardennen.

Taai ding. Naar mijn mening zwaarder dan de Stockeu (tot standbeeld versie). Leuk dat de weg wat bochtige is en prima omgeving. Vond dat er nog vrij veel verkeer reed voor zo'n weg. Verder een mooie uitdaging!

Beestachtige klim, hij blijft maar pijn doen en als je dan eindelijk even de benen wat kunt laten ontspannen kijk je tegen een nieuwe muur op naar de uiteindelijke top. Een absolute must!

Vorige week deze met 30gr+ met de MTB gedaan. Leuk klimmetje. Het bord beneden gaf overigens 22％ aan. Zag hier een foto met 11 (-:

By far de zwaarst mogelijke klim om te doen in de Ardennen.

Neem deze daarom zeker op in je route 💪🏼

Als je van de hoofdbaan afdraait ga je een wegje oprijden daar is het nog hemel. Dan zie je een kapelletje en een scherpe bocht, wel daarachter ligt de hel :). Op deze helling toch een paar keer goed mijn voorwiel op de grond moeten houden. Er zitten in deze helling ook een paar "blinde" bochten waar ik een paar keer dacht :" Achter de bocht zal het wel makkelijker worden" NIET DUS. Eenmaal aan het restaurant kan je even recupereren maar het laatste stukje hel ligt al op je te wachten wat verder. Dit is tot hiertoe de zwaarste beklimming die ik al heb gedaan.

Heel erg steil, van begin tot einde. Een klein ademmomentje net voor het laatste steile stuk kan je gebruiken, maar lang duurt het niet. Een dikke aanrader als je in de streek bent, niet te missen. Kan je over pochen bij de fietsvrienden!

Een dikke kilometer afzien. Nooit eerder zo traag omhoog gereden als op deze.
Op zich ook een mooie klim met wat mooie maar ook steile bochtjes tussen de bomen.
Ook best wat onregelmatig deze klim met als enige constante dat hij steil blijft oplopen, op 100 meter na aan het restaurant.
Je kan hier wel wat verkeer tegen komen, dat is wel jammer.
Coronakilo's zijn in ieder geval af te raden op deze klim 😜

Fenomenale beklimming. Onterecht onbekend, steil, zwaar en veeleisend, maar wat een mooi gevoel om boven te komen. Een must op ieders lijstje.

Een beest van een klim, de steile stroken volgen elkaar op, met uitschieters tegen de 20％ volgens mijn garmin.
Wel een voldaan gevoel na het afzien.

Misschien wel zwaarste beklimming van België, waar je bovendien weinig of geen verkeer treft. De steile stroken vliegen rond je oren en blijven maar duren., waardoor er geen moment recuperatie is. Deze mag je niet missen als je in de buurt bent en een licht masochistisch trekje hebt :)

Een must voor deze regio. De stijgingspercentages in combinatie met de onregelmatigheid maken dit een erg zware beklimming. Wie toch in de buurt is adviseer ik om ook de Route St. Vith op te fietsen of vanuit Malmedy richting het noord-oosten te rijden. In het dorp ligt de Chemin de la Croix de Chôdes.
Een onbekend weggetje wat onlangs is geasfalteerd. De stijgingspercentages lopen hier op tot boven de 25％. Geheid dat hier wat fietsvrienden de voetjes aan de vloer moeten zetten!

Dit ding maakt La Redoute een lachtertje.
Bij mij staat ie zeker in de top drie in België en heb zelf al behoorlijk op kuitenbijtertjes gejaagd.
Een paar jaar terug zat hij enkele jaren in het parcours van Luik-Bastenaken-Luik (totdat ze Stockeu herontdekt hebben).
Ik pak hem er graag eens bij!

Echt heel steil. Zeker het eerste stuk tot het restaurant, nergens krijgen de benen even rust. Als je slecht zit kun je hier zelfs door hardlopers voorbij gestoken worden, omdat fietsen je eigenlijk niets meer oplevert. Een van die klimmetjes in de Ardennen die je gewoon een keer gedaan moet hebben.

Je wordt bij deze klim niet echt gespaard, heerlijk afzien dus. Bij het restaurant ergens halverwege is het gelukkig even iets minder steil. Het wegdek is goed genoeg, maar wij hadden nog wel wat verkeer. Het uitzicht is nergens echt mooi, daarom helaas vier sterren :P

Als je jezelf volledig wil slopen is dit de perfecte klim. Wat een beest. Doordat het wegdek een beetje slingert zie je maar 100 meter voor je uit, en telkens hoop je dat het wegdek wat afvlakt. Dat gebeurd pas bij het restaurant, maar dan zie je de volgende muur alweer voor je liggen. Een van de zwaarste klimmen in de Ardennen, hij staat op Climbfinder echt te laag ingeschaald.

ik heb afgelopen weekend luik Bastenaken luik gefietst en dit vond ik toch echt wel de zwaarste beklimming van de dag
wand wat was ik blij dat het een beetje afvlakt bij ferme libert ik moest daar echt even op adem komen ..en ik was echt niet de enigste die dag
echt je fietst echt bij een muur op
maar wel kicken als je boven aankomt

Geweldige klim, persoonlijk zwaarder als de Stockue of Thier de Coo zoals nog mensen hier zeggen. Heel effe adempauze in het midden van de klim. Deze klim neem ik op in mijn trainingen als ik in Stavelot ben.

Wat een kreng zeg. In positieve zin want als je eenmaal boven bent geeft het een voldaan gevoel. Met name de onregelmatigheid maakt dit misschien wel de moeilijkste in de omgeving.

Loodzware 2-traps beklimming. Na het verlaten van de hoofdweg direct zéér steil, enkel ter hoogte van een restaurant even een relatieve rustpauze ( < 10% ) om vervolgens opnieuw alles uit je lichaam te persen om de top te bereiken. Behoord ongetwijfeld tot één van de zwaarste beklimmingen van de Ardennen. Persoonlijk zelfs zwaarder dan Stockeu, Redoute of Thier de Coo. Boven kun je links richting Francochamps rijden langs het welbekende autocircuit met hier nog 2 behoorlijk pittige hellingetjes.

Helemaal eens met Henk. De Ferme Libert, Triple Mur de Monty en Montagne de la Croix zijn de zwaarste van België.

Vandaag gereden; behoorlijk ellendige puist, die met geen enkele berg in NL te vergelijken is. Een tripletje of groot tandwiel achter verzacht de pijn wellicht iets, had ik deze vandaag maar op mijn fietsje gemonteerd gehad. De lage temperatuur (8°c) zorgde er samen met deze beklimming voor dat mijn terugtocht naar Epen via de Baraque Michel verre van gemakkelijk ging.. Landschappelijk wel een aanrader, sportief trouwens ook, achteraf gezien...

Verhaal in het filmpje dat je door het bos de steilte niet zou zien is onzin. Dit ding is zo steil dat je het gewoon niet kunt missen.
Als je in de klim de eerst afslag links pakt wordt ie nog ietsjes lastiger.

zeer mooie beklimming, enorm lastig maar eenmaal boven een zalig gevoel. de ENECO Tour doet dit jaar deze beklimming op 15/08

Zeker de moeite waard voor de echte klimmers. Gisteren beklommen. Melkzuur spoot halverwege de rit uit mijn benen. Hartslag en ademhaling hadden een ongekend hoge frequentie. Eenmaal boven met veel trots terug gekeken op een mooie overwinning.

Loodzwaar. LOODZWAAR! Vuur in de kuiten en afzien maar. Om het je te pesten zitten veel flauwe bochtjes in de klim zodat je telkens denkt "hierna wordt het vast minder steil". Maar dat wordt het niet. Zelfs niet als het even ook daadwerkelijk minder steil wordt bij het restaurant. De pijn is pas voorbij als je boven bij het Downhill parcours aankomt. Rij je door kom je bij het circuit van Spa Franchorchamps uit. Ik ben omgedraaid en heb in de afdaling prompt mijn carbon velgen laten smeulen. Alsof mijn kuiten nog niet gaar genoeg waren. Deze klim is pijnlijker dan de Stockeu, maar korter, vandaar het lagere aantal klimpunten.

Monsterlijke beklimming, mi de zwaarste van België samen met de Triple Mur de Monty en Montagne de la Croix. Zolang deze echter niet in de top 3 van België staat moet klimtijden.nl zijn formule aanpassen ;-)