Bois de Vecqueterre vanuit Winamplanche

Na een relaxed begin over een uitstekende verbindingsweg door een aangename omgeving ga je in Winamplanche linksaf een kleinere weg in. Het asfalt is hier wel minder maar zeker nog prima te doen. De percentages gaan flink omhoog en dat blijft dusdanig lang zo dat het echt wel zwaar aanvoelt want bocht na bocht (en er zijn veel bochten) blijft de weg flink doorstijgen. Mooie omgeving met soms fraaie uitzichten. Na een kleine afdaling is de eindklim door Creppe nog maar een kleine bult.

Prima beklimming, lekker rustig maar wel onregelmatig. Via deze kun je ook mooi naar de Rosier. Landschap is wat agrarisch.

Ik reed hem vanuit Winamplanche en was aangenaam verrast door dit mooie ding ! Het gebrul van de voorbijrazende moteren najagend zocht ik een comfortabel tempo om met souplesse naar de top de rijden van deze Muur van Creppe zoals menig wielerfanaat hem ook wel eens durft te noemen. Het is echt genieten om hier tenmidden de natuur op de trappers te gaan staan en de grens tussen vooruitgaan en ineenstorten op te zoeken. Het eerste stuk (dus vanaf het kerkhof van Winamplanche tot het links omhoog opdraait) ligt nog open in het landschap waarna je dus (hier na 2.6km) echt aan begint en steeds meer omringd wordt door bomen. Eens dat stuk voorbij en uit het bos volgt nog een kort stukje afdaling waar je wat snelheid kan nemen om comfortabel de laatste bult tot in het centrum te overleven.