Kruisberg z Nijswiller

Kruisberg z wyścigu o złoto wciąż pozostaje jednym z najpiękniejszych podjazdów w Limburgii i trudno go zignorować. Ale alternatywa z Nijwiller jest więcej niż warta zachodu. Bardzo spokojne pola uprawne z pięknymi widokami. Nieco mniej wymagający niż jego słynny sąsiad, ale zdecydowanie polecany dla odmiany!

Dla tych, którzy uważają wspinaczkę na Kruisberg z Wahlwiller za zbyt intensywną, jest to dobra, ale w żadnym wypadku niedoceniana alternatywa. Z Kerstraat w Nijswiller należy udać się w górę Schulsbergweg. Podjazd rozpoczyna się na małym moście Selzerbeek. Aż do miejsca, w którym droga zakręca lekko w prawo, nachylenie jest całkiem znośne. (Następnie nachylenie zaczyna szybko rosnąć, aż do momentu tuż przed szczytem. Od leśnej ścieżki po prawej stronie (z krzyżem drogowym) wypłaszcza się i w końcu nieco opada. W kilku miejscach trawa przebija się przez asfalt, a na ostatnim odcinku między drzewami na drodze mogą czasami znajdować się gruzy. Im wyżej, tym ładniejsze widoki na lewo w kierunku Wahlwiller i Partij.

Ta strona Kruisbergu jest dużo bardziej nieznana, ale na pewno nie łatwiejsza. Procenty nie ustępują klasycznej wspinaczce z Wahlwillera, a droga jest dość dramatyczna. Ci, którzy nie boją się odrobiny wyzwania, powinni zdecydowanie spróbować tej wspinaczki!

Lipiec 2021 Trasa wzdłuż tej strony choć ładna ale nawierzchnia drogi żwir i kamienie nadal wolą Les Arômes w lewo. Na szczycie (165 A.P.) nie można przegapić krzyża (Jezu co tam jest dużo w Limburgu) Ta wspinaczka jest bardziej dla Gravel Bike.

Stromo i przyjemnie kręto, ale też zaśmiecone kamieniami i innym nieszczęściem na drodze. Jazda na rowerze do Wahlwillera i zrobienie tam 'prawdziwego' byłaby moją radą. Choćby dlatego, że, no cóż, tak samo jest z tym prawdziwym.

Droga jest kiepska, na odcinkach przez asfalt przebija się coś w rodzaju centralnego rezerwatu z trawy. Jako zejście jest więc zdecydowanie niewskazane. Jako wspinaczka nadrabia jednak wiele. Cicha mała droga, o wiele spokojniejsza niż "normalne" wejście na Kruisberg. Ładny podbieg, a potem 2 dobre strome odcinki. Jedno z moich ulubionych miejsc w Limburgu

O ile w przypadku tradycyjnego wariantu widać na długo przed wspinaczką, na jaki sukurs się wybieramy, o tyle w tym wariancie pozostaje to w ciemności przez długi czas. Podejście do tego wariantu jest znacznie ładniejsze i dłuższe z lepszymi widokami. Po lekko nachylonym podejściu przez łąki wchodzimy na dziurawą drogę i robi się dużo bardziej stromo. Nadal uważam, że wariant tradycyjny jest dużo trudniejszy, ale do panoramy wybrałbym ten wariant.

Przy okazji stwierdziłem, że nawierzchnia drogi jest słaba. Asfalt przez bardzo długi czas jest bardzo wyboisty; tak jakby pod powierzchnią drogi znajdowały się te wszystkie kretowiska. Nie bardzo przyjemnie jest wejść w rytm. Tuż za szczytem nawierzchnia drogi była zaśmiecona piaskiem i żwirem.

Dużo mniej punktów niż wspinaczka od Wahlwillera, ale instynktownie zbliża się całkiem blisko. Ze względu na dłuższe podejście, nogi są już nieco zmęczone zanim zacznie się naprawdę stromy fragment i naprawdę to czuć. Do momentu, gdy nieco miniemy ławkę, miło jest podziwiać piękne widoki po lewej stronie. Nawierzchnia drogi jako całości jest umiarkowana ze względu na środkowy odcinek, ale sam pas asfaltu jest poza tym do zrobienia.

Piękna wspinaczka, która zaczyna się miło i łatwo. Wspaniałe widoki do podziwiania zwłaszcza na początku, po którym robi się trochę stromo. Nawierzchnia drogi w porządku, poza zielonym pasem na środku, ale to raczej nie przeszkadza.

Fajna alternatywa dla słynnej wspinaczki AGR loop-2. Cicha droga, przy której mieszkają spacerowicze. Nawierzchnia drogi jest wystarczająco dobra, aby się wspinać. Pedałuj dalej!

Ponieważ startuje tak cicho, jest w cieniu swojego większego brata, ale kiedy naprawdę zabiera się do wspinania przy ławce, jest nie mniej imponujący. Procenty do 15％(według Stravy bardzo ff 20) sprawią, że będziesz płakać za matką. nawierzchnia drogi nie jest specjalna, ale wystarczająco dobra, aby bawić się nad nią. Zaletą jest to, że jest cudownie cichy. A jeśli za Tobą stoi samochód, to każ mu czekać, bo wysiadanie nie wchodzi w grę.

Piękna trasa po wąskiej wiejskiej drodze. Nawierzchnia drogi mogłaby być nieco lepsza, ale widoki rekompensują wszystko. Tuż przed końcem, najbardziej stromy odcinek.

Nie polecany do zjazdów, ale wspaniały jako wspinaczka! Upewnij się, że trzymasz się prawej strony i wtedy asfalt jest ok. Następnie pamiętaj, gdy stromy bit zaczyna patrzeć w lewo na jeden z najpiękniejszych widoków Hill Country