Kategoryzacja podjazdów
W 1933 roku w Tour de France wprowadzono klasyfikację górską. Kolarze otrzymywali punkty, gdy jako pierwsi dotarli na szczyt, ale w tym czasie istniała tylko jedna kategoria. Przez lata dodawano kolejne, od najtrudniejszej Hors Catégorie ("poza kategorią") do 4. kategorii. Zostały one zaadaptowane przez Giro, Vueltę i inne wyścigi kolarskie. Duży problem? Sposób, w jaki przypisywane są do podjazdów jest bardzo subiektywny.
Niestety klasyfikacja górska wielkich tourów nie nadaje się do tworzenia standardów dla kolarzy rekreacyjnych. Na przykład kategoria podjazdu może się zmienić z powodu jej położenia na trasie wyścigu lub po prostu dlatego, że lepiej pasuje do koncepcji (€) organizatora. Niestety, za określaniem kategorii górskich nie stoi nauka. Na climbfinderze zdecydowaliśmy się wprowadzić standard oparty na logicznej i spójnej formule, która - jak się okazuje - bardzo dobrze odpowiada większości kategorii stosowanych w profesjonalnych wyścigach kolarskich.
Kategoryzacja oparta na punktach trudności
Strava i inne serwisy GPS wykorzystują prosty wzór oparty na średnim gradiencie i długości podjazdu. Naszym zdaniem jest to zbyt duże uproszczenie. Bywa że nachylenie trasy zmienia się istotnie w obrębie jednego podjazu - wywiera to ogromny wpływ na wysiłek niezbędny by dotarzeć na jego szczyt. Dlatego poświęciliśmy dużo czasu na dokładne wyliczenie poziomu trudności podjazdu. W rzeczywistości jesteśmy tak przekonani o dokładności "punktów trudności", że używamy ich również do obliczania kategorii górskich.
Jedyną subiektywną rzeczą w naszym standardzie są przejścia między kategoriami. Tutaj jednak przeprowadziliśmy szeroko zakrojone badania. Przeanalizowaliśmy setki podjazdów i porównaliśmy je z klasyfikacjami, jakie otrzymały w wielkich tourach. W ten sposób doszliśmy do poniższej skali.
Od Hors Catégorie w dół aż do 4. kategorii
- Hors Catégorie (HC) To najtrudniejsze podjazdy, jakie tylko można znaleźć. W serwisie climbfinder słynna etykieta "HC" pojawia się tylko wtedy, gdy podjazd ma 900 punktów trudności. Mont Ventoux i Stelvio są dumnymi właścicielami klasyfikacji "Hors Catégorie". Hors Catégorie została wprowadzona w Tour de France dopiero w 1979 roku. Jest to kategoria, która przemawia do wyobraźni wielu kolarzy.
- 1. kategoria. Podjazdów pierwszej kategorii z pewnością nie należy lekceważyć. Na przykład słynny Col d'Izoard jest podjazdem kategorii 1, ku wielkiemu rozczarowaniu niektórych turystów rowerowych. W tej kategorii mieszczą się podjazdy z 600+ punktami trudności.
- 2. kategoria. Nieco krótsze podjazdy zwykle nie przekraczają poziomu oznaczonego jako "kategoria 2". Ballon d'Alsace jest dobrym przykładem podjazdu, który można znaleźć w tej kategorii. Podjazdy muszą mieć minimum 300 punktów trudności, abyśmy przyznali im kategorię 2.
- 3. kategoria. W Alpach są to łatwe opcje, ale w niższych pasmach górskich lub na wyżynach mogą to być najważniejsze punkty Twojego dnia. Podjazd musi mieć co najmniej 150 punktów trudności, aby zmieścić się w tej kategorii.
- 4. kategoria. Przy 75 punktach trudności podjazd zalicza się do czwartej kategorii. Nie myśl, że możesz po prostu sprintować po tych wzgórzach, to nadal będzie bolało.