Kategoryzacja podjazdów

Niestety klasyfikacja górska wielkich tourów nie nadaje się do tworzenia standardów dla kolarzy rekreacyjnych. Na przykład kategoria podjazdu może się zmienić z powodu jej położenia na trasie wyścigu lub po prostu dlatego, że lepiej pasuje do koncepcji (€) organizatora. Niestety, za określaniem kategorii górskich nie stoi nauka. Na climbfinderze zdecydowaliśmy się wprowadzić standard oparty na logicznej i spójnej formule, która - jak się okazuje - bardzo dobrze odpowiada większości kategorii stosowanych w profesjonalnych wyścigach kolarskich. Następnie dodaliśmy jeszcze dwie dodatkowe kategorie, ponieważ niektóre podejścia po prostu nie mieszczą się już w standardowej kategorii Hors Catégorie.

Kategoryzacja oparta na punktach trudności

Strava i inne serwisy GPS wykorzystują prosty wzór oparty na średnim gradiencie i długości podjazdu. Naszym zdaniem jest to zbyt duże uproszczenie. Bywa że nachylenie trasy zmienia się istotnie w obrębie jednego podjazu - wywiera to ogromny wpływ na wysiłek niezbędny by dotarzeć na jego szczyt. Dlatego poświęciliśmy dużo czasu na dokładne wyliczenie poziomu trudności podjazdu. W rzeczywistości jesteśmy tak przekonani o dokładności "punktów trudności", że używamy ich również do obliczania kategorii górskich.

Jedyną subiektywną rzeczą w naszym standardzie są przejścia między kategoriami. Tutaj jednak przeprowadziliśmy szeroko zakrojone badania. Przeanalizowaliśmy setki podjazdów i porównaliśmy je z klasyfikacjami, jakie otrzymały w wielkich tourach. W ten sposób doszliśmy do poniższej skali.

Od Super Hors Catégorie w dół aż do 5. kategorii

• Super Hors catégorie (SHC) To są najtrudniejsze wzniesienia do znalezienia, ponieważ lista Hors Catégorie stała się zbyt duża, a w Europie mamy różne prawdziwe potwory, dlatego dodaliśmy tę dodatkową kategorię. To najstraszniejsze, najcięższe i często absurdalnie strome wspinaczki! Przygotuj się na ciężką przeprawę. To wzniesienia powyżej 1500 punktów wspinaczkowych. Dobrym przykładem jest Alto de l'Angliru.
• Hors Catégorie (HC) To najtrudniejsze podjazdy, jakie tylko można znaleźć. W serwisie climbfinder słynna etykieta "HC" pojawia się tylko wtedy, gdy podjazd ma 900 punktów trudności. Mont Ventoux i Passo di Gavia są dumnymi właścicielami klasyfikacji "Hors Catégorie". Hors Catégorie została wprowadzona w Tour de France dopiero w 1979 roku. Jest to kategoria, która przemawia do wyobraźni wielu kolarzy.
• 1. kategoria. Podjazdów pierwszej kategorii z pewnością nie należy lekceważyć. Na przykład słynny Col d'Izoard jest podjazdem kategorii 1, ku wielkiemu rozczarowaniu niektórych turystów rowerowych. W tej kategorii mieszczą się podjazdy z 600+ punktami trudności.
• 2. kategoria. Nieco krótsze podjazdy zwykle nie przekraczają poziomu oznaczonego jako "kategoria 2". Góra Żar jest dobrym przykładem podjazdu, który można znaleźć w tej kategorii. Podjazdy muszą mieć minimum 300 punktów trudności, abyśmy przyznali im kategorię 2.
• 3. kategoria. W Alpach są to łatwe opcje, ale w niższych pasmach górskich lub na wyżynach mogą to być najważniejsze punkty Twojego dnia. Podjazd musi mieć co najmniej 150 punktów trudności, aby zmieścić się w tej kategorii.
• 4. kategoria. Przy 75 punktach trudności podjazd zalicza się do czwartej kategorii. Nie myśl, że możesz po prostu sprintować po tych wzgórzach, to nadal będzie bolało.
• 5ta kategoria. Piąta kategoria obejmuje wspinaczki od 25 punktów wspinaczkowych. Choć z pewnością nie są to bardzo trudne wspinaczki, mogą to być dość strome ściany (chociaż krótkie) lub wspinaczki, które jednak można odczuć. W niższych obszarach pagórkowatych są to często najtrudniejsze wspinaczki. Doskonałe do treningu.
• Brak kategorii. Wszystko poniżej 25 punktów wspinaczkowych nie ma kategorii. To najłatwiejsze wspinaczki w Europie. Aby być wymienionym na climbfinder, wspinaczka musi mieć co najmniej 5 punktów wspinaczkowych, albo być bardzo wyjątkowa