Col d'Izoard

Sans l’ombre d’un doute : à faire absolument ! Tout est beau ! Les paysages, la route, la Casse déserte, la descente. Un must absolu. Je l’ai trouvé aussi difficile qu’un col hors catégorie. Les passages à 9％ font mal mais l’effort en vaut vraiment la peine.
Un de mes préférés.

Ascension le 15 Octobre 2022 :

Tout en gestion, la première partie du pied jusqu'à Brunissard permet de se mettre en jambes, puis les lacets au dessus c'est une folie ! Et enfin la fameuse casse et son panorama extraordinaire ... Le plus beau col en terme de décor que j'ai fait !
En ce qui concerne l'effort, monté tout en gestion ça passe très bien.

Vertrokken een eindje voor Guillestre zodat de benen konden warmdraaien. Zeer zware klim door het ontbreken van schaduw(klim gedaan in juli).

Dit profiel klopt niet echt. Je mag per km er zeker 1％ gemiddeld bij optellen. Wel echt bizar mooie laatste 5/6km.

Mooie col. Van deze kant is de beklimming mooier dan vanuit Briancon. Goed asfalt, prima vergezichten en volop uitdaging voor de benen. Onderweg kan op sommige plekken de bidon worden bijgevuld.
Bovenaan gekomen kan je bij Refuge Napoléon een hapje eten.

Alles hierover lijkt al gezegd: de aanloop vanuit Guillestre loopt door een mooie kloof, het rechte stuk loopt steil op en het einde is prachtig en vrij uniek door de casse déserte (hoewel ik er toch meer van had verwacht).
Laat je ook niet vangen aan de gemiddelde percentages van het beginstuk. Dat is vrij onregelmatig en vond het zwaarder dan verwacht.
Merci voor de tip van de Refuge Napoleon net over de top :)

Super col, qui mérite bien sa légende avec le paysage assez inédit et original ! Les 4 derniers km à 9％ piquent un peu mais sinon la montée se fait bien.

Ik heb de Izoard beklommen vanuit Guillestre. Het ideale startpunt is aan de Route des Campings in Guillestre. Vanaf de camping is het geen moment vlak. Als je Guillestre uitrijdt gaat het constant vals plat omhoog en zal dit in je benen gaan voelen. Als je Guillestre achter je hebt gelaten fiets je op een smal weggetje langs rotspartijen en door kleine, uit rotsen gehouwen tunneltjes. Een lamp op de fiets is echt een must! Vervolgens volgt een prachtige weg langs de Combe du Queyras, een prachtig kloofdal waar de rivier de Guil ruig zijn weg baant tussen de rotspartijen. Ook hier passeer je meerdere tunnels. Ook is het eens leuk om langs de weg te stoppen om vele rafts en kayaks de Guil te zien trotseren.
Vlak voor Chateau Queyras sla je linksaf en begint 'het echte werk'. De bordjes langs de weg verklappen dat je nu echt aan de klim van de machtige Izoard bent begonnen. De weg loopt rustig slingerend door afwisselend bosjes en alpenweiden. Tussen het dorpje Arvieux en Brunissard is het even een psychologisch spelletje: de weg is recht en het percentage ligt tegen de 8％. In deze dorpjes kan je eventueel een korte (drink)pauze houden en de bidons aanvullen bij de fonteinen die in de dorpjes staan.
Na Brunissard maken de alpenweiden en dorpjes plaats voor bos en haarspeldbochten. De percentages blijven rond de 8％ hangen en de klim verloopt zeer geleidelijk. Ideaal voor de diesels die hier met een behoorlijk tempo naar boven kunnen stampen.
Aangekomen bij de Col de la Patrière zie je de immense Casse Déserte, een helling vol met puin en rotspartijen. Na een korte afdaling fiets je de Casse Déserte voorbij en begin je aan het laatste stukje van de beklimming. De resterende twee kilometer zijn niet al te steil. Eenmaal aangekomen op de Izoard kan je terugkijken op een fantastische beklimming en je verheugen op een heerlijke afdaling.

Fietste in Augustus 2017 na de Briançonzijde op dezelfde dag eveneens de andere moeilijke kant van de Izoard vanaf het punt dat de weg links afdraait van de D947,dus zonder de aanloop vanuit Guillestre.
Stevig fietswerk van 14 km. start door kleine dorpjes in het Parc Naturel Régional du Queyras.
Het eerste deel vooral rechte stukken steile weg die eindeloos lijken en waarop je het idee hebt niet vooruit te komen ondanks je omwentelingen.
Na Brunissard gaat de route dan toch gelukkig over in haarspeldbochten iets steiler maar tussen de oren vlotter te verwerken daar men van bocht tot bocht kan fietsen.
Voor de slotkilometers duikt men via een korte welgekomen afdaling in het indrukwekkende unieke maanlandschap van de Casse Déserte gevold door de laatste bochtige loodjes naar de pashoogte met het wegarbeiders-monument en 360°bergdecor.
Dat jaar was de top finish geweest van een tourrit en bijgevolg toeristisch erg druk. Veel fietsers uiteraard maar ook auto's,bussen,moto's en mobilhomes. Vlaggen, slingers, spandoeken en liters verf op het nieuw wegdek (aan mijn tempo rustig kunnen lezen) waren ook nog aanwezige souvenirs.

Prachtige zware iconische klim die niet mag ontbreken op je fietslijst, zeker voor de doortocht van de Casse Déserte.

Echt een leuke klim. Ondanks dat de Col misschien niet de lastigste is, kan je hier jezelf aardig pijnigen. Daarnaast is de klim uniek in zijn soort. Een mix tussen de Croix de Fer en de Mont Ventoux.

Vanuit Embrum gestart via Guillestre de col beklommen mooie aanloop via de kloof Het zwaarste stuk vond ik persoonlijk het rechte stuk bij Arvieux En Brunissard onderschat dat stuk niet het lijkt niet stijl maar ondertussen ;) het mooie van deze klim vind ik de gevarieerde omgeving ben je in de buurt mag je deze klim zeker niet missen

Blijft een prachtige historische klim. Vandaag (15-7-2020) gereden in een rondje "Boucle de l'Izoard" vanaf Guillestre.
Fraaie afwisseling van gorges, weiland, dorpjes, bos, puinhelling, percentages.
Die Casse Deserte met het monument voor Coppi en Bobet blijft 1 van de meest karakteristieke landschappen in Europa. Volop ravitalleringspunten en zelfs picnicbankjes boven La Chalp.
Geen extreme percentages, meen dat ik even 12 ％ zag.

Vorige week vanuit Guillestre gefietst. Mooie lange aanloop door de Gorges de Guil, licht stijgend. Na de afslag aan het werk! Mooi wegdek door diverse dorpjes waarbij het inderdaad soms niet steil lijkt maar wel degelijk 8% tot 10% stijgt. Zodra de haarspeldbochten komen rijd je even tussen de bomen. Op een gegeven moment verandert het landschap en wordt het kaler om je heen. Maar wat een prachtige omgeving nog steeds! Op de top is er de mogelijkheid om drankjes te kopen (o.a. water / cola). Ik heb daarna de afdaling gemaakt naar Briancon, mooie afdaling waar je af en toe je fiets lekker kunt laten lopen.

Afgelopen week vanuit Guillestre gedaan. Wat een prachtrit is dat.

Ik heb 'm een paar weken geleden vanuit Guillestre gefietst. Je kunt er dan lekker inkomen door het makkelijke eerste stuk. Direct na het nemen van de afslag richting Arvieux en Col d'Izoard wordt het al wat pittiger maar ook mooier en bovendien rustiger op de weg. Leuk was dat je bij de dorpjes nog allerlei versieringen van de afgelopen tour te zien waren. Dat draagt natuurlijk bij aan een leuke sfeer! Het rechte stuk bij Arvieux en Brunissard vond ik ook het zwaarste aanvoelen. Het is wat saai en steiler dan het eruit ziet. Maar daarna word je enorm beloond door de eindklim en het landschap dat heel snel verandert in ruige bergen en echt prachtig is!

Met zwaar bepakte reisfiets vanuit Briançon beklommen.
Zeer fraai, viel me best mee. La Madelaine en de Galibier (beide van noord naar zuid) vond ik een stukje zwaarder! Vlak voor de top is er een gezellig cafeetje met vriendelijke ontvangst.

Vanuit Guillestre is de L'Izoard makkelijker dan vanuit Briancon, maar, Mocht je de hele weg vanuit Guillestre nemen maakt dat niet veel uit. De Boucle kan je ook in tegengestelde richting nemen. Dat betekent over het algemeen dat je vanuit Briancon de meer homogene kant klimt, zonder vlakkere stukken en aan het eind lekker tegen de wind in mag "afdalen"door de Gorge.

Take your pick.

Gisteren de klim gereden vanuit Guillestre. Daarna afgedaald naar Briancon en weer terug naar de top voor de dubbel. Geweldig mooie en zware tocht! De klim vanuit Guillestre viel mee, maar met die klim in de benen viel de klim vanuit Briancon erg zwaar. Al met al erg genoten van een lange en warme dag in het zadel!

Ik heb gisteren die Rampes de Freissinieres weer eens gefietst, en deze blijven pijn doen ;-) Wel een erg gave klim! Ik ga kijken of ik niet een filmpje van deze briljante klim kan maken.

In 2010 iets te enthousiast gestart in Guillestre, vervolgens keiharde wind op kop richting Arvieux, dus toen kwamen de haarspeldbochten als verlossing. Komende 18 september ga ik dat dus anders doen als we de boucle rijden. Op de terugweg de rampes de Freisnieres maar eens " bestormen".

Deze zomer o.a. de Izoard beklommen en wat een mooie rit! Gestart in Guillestre en dus langs de Guil richting de beklimming. Echt een aanrader! Ik vond de beklimming makkelijker dan de Agnel. Heerlijk om bij de Casse Déserte even af te kunnen dalen om vervolgens de laatste kilometers te klimmen.
Gezien de hitte inderdaad de bidons bijgevuld in het dorpje.